කවි සිළුමිණ

වෙසක් සඳ

සව් කෙලෙ­සුන් නසා සම්බුදු පදවි ලද
ගවු­තම සුගත් නිදු­කා­ණන්! දිනූ අද
පව් මල දොවා සැම සුව­පත් කරන ලද
මහි­මය මවා පා පායයි වෙසඟ සඳ

දස දෙස මියුරු බිඟු සර­ණිය ඇසී ඇසී
කෝකිල සියොත් රඟ රම­ණිය දිසී දිසී
සිදු­හත් උපත සිහි­කර තුන් ලොවම රිසී
සොමි කැන් දහර ලුම්බි­ණි­යට ගලා බසී

දස මර­සෙන් පැරදු බෝසත් කුම­රු­නට
ජය­සිරි බෝ සෙවණෙ බුදු­බව ලැබුණු විට
පළ­මුව පිදූ හැටි සඳ මල් කැළුම් මිට
මෙනෙ­හිව අදත් සැන­සෙයි සඳ ගුවනෙ සිට

සත් වග දුකින් මුදවා මොක් සුමග ලබා
සෙත් සැදු සැමට පා අම මහ නිවනෙ සොබා
හිමි පිරි­නිවී බව හඟ­වනු පිණිස නොබා
සිති­ජය ඉමෙහි සැඟ­වෙයි සඳ­කි­රණ පබා

බුදු පුද පිණිස ඉහෙ­මින් මියුරු මුව­රද
පිපි­මල් සුවඳ දෙයි තුරු­සි­රස පිරි­මැද
දිව­යන සවන ගත­රැස මඬුලු සිරි­විඳ
නම­දිමු වැතිර සිරි­ගන සමිඳු සිරි­පද

පිය­සීලි ගුණ­සේ­කර සුම­න­රත්න

-------------------------

වෙසක් මිහිර

අවු­රුදු සිරිය විඳ හැකි ලෙස හැකි විලස
සිතු­වම් කළා අඹු දරු­වන්ගේ මනස
වෙසක් සිරිය පිළි­ග­න්නට මග දෙපස
බැති මල් පොකුරු පූදි­නවා ගම සිරස

තුරු වැල් පල­බ­රින් නැමිලා සතර දිගේ
ලස්සන අර­ලියා වතු­සුදු පොකුරු අගේ
සිල් රෙද්දක් ඇතිරූ වැනි දෙවට දිගේ
වෙසක් පෝය ළඟ එන බව කියනු රහේ

වෙසක් පැතුම් ගොනුවේ නංගිට යවන
විසි­තුරු බවින් පිරිලා සිත් කා වදින
අම්මට, තාත්තට, මල්ලිට සෙත් පතන
කවි ලියැ­වෙ­නව බොදු බැති ගී පද බඳින

එළිය කූඩු සැර­සිලි සැම මගේ අතින්
නිම­කර ගන්න හැකි­වේ­විද සෙනේ සිතින්
කොඩි­වැල් ලෙළ දිදී හමනා සුළඟ මතින්
තෙම­ඟුල සිහි කර­න්නට මල් පුදමු බැතින්

තෙල් මල් කපුරු සුව­ඳින් බුදු ගෙය නැහැ­වෙයි
සාදු හඬින් විහාර මලු­වත් නද දෙයි
උවැසි උවැ­සි­යන් පෙහෙ­ව­ස­ටම සැර­සෙයි
මුලු ගම වෙසක් මිහි­රෙන් මිහි­රට පත්වෙයි

ආනන්ද අබේ­වි­ක්‍රම

-----------------------

වෙසක්

උතුම් තෙම­ඟුල සම­රන
සුවඳ මල් පිපී නැළ­වෙන
පරි­ස­රය හැඩ වැඩ කර­මින
මඳ නළ හමයි සුව­දෙන

තුරු ලතා ගොමු දළු­ල­නවා
දස අත නැවුම් වී පෙනෙ­නවා
පොකුරු පොකුරු මල් පිපෙ­නවා
වෙසඟ ළඟ ළඟ යැයි හැඟෙ­නවා

කලා­වෙන් කලා­වට මෝරන සඳ
රන්වන් බෝපත් හැඩ­ක­රන සඳ
රන්වන් පැහැ­යෙන් වෙහෙර දිළෙන සඳ
වෙසක් සිරි අසි­රිය මැවෙන සඳ

නිර­න්තරේ දන් පින් කරන
යහ­ගුණ දම් වඩ වන
උතුම් මිනි­ස්කම දින දින වඩ­වන
මෙවන් වෙස­ඟක් කොහිද තව වෙන

සැම විට අකු­ස­ලය දුර­ලමු
කුස­ලය නිතො­රව වඩ­වමු
දෙර­ණම දහ­මින් සර­සමු
උතුම් වෙසඟ සම­රමු

සුනේත්‍රා ප්‍රේම­සු­න්දර

--------------

සම්බුදු තෙම­ඟුල

සුර­ලොව සුර­සැප අත­හැර මිහි­බට
දඹ­දිව සුදො­වුන් රජු­හට පුත­නුව
බිස­වුන් මායා දේවිගෙ කුස­තුල
පිළි­සිඳ ගැනුනේ පින්සරු කුම­රුන්

දස­මස ගෙවලා සිය­පුතු ලැබු­මට
මවු­පියො දැකු­මට දෙවි­දහ යන­මග
පෙර­හැර සරු­කල පිරි­සද සම­ගම
දේවිය සපැ­මුණි ලුම්බිණි උය­නට

සල්ගස අත්තක් පහ­තට නැමුවා
සල්මල් නෙළු­මට දේවිට සිතුනා
නෙල­මින් සිටි­යදි බිස­වුන් සල්මල්
සලි­තව මිහි­කත පිළි­ගති කුම­රුන්

වලඳා කිරි­පිඩු සුජාතා දේවිගේ
තලි­යත් පාකර ගඟ­දිය ඉහ­ළට
පරදා දස­බල මරු­වන් ගඟ­ඩ­බඩ
ලැබුවා බුදු­බව සඳ­නැගි යාමෙට

බෙද­මින් දම්රස තුන්ලොව සැනසූ
පන්සා­ලිස් වස­අ­ව­සන එළ­ඹුණු
වෙසක් පොහෝ දින පුන්සඳ පෑයූ
පිරි­නි­වුනා අපේ සම්බුදු සමිඳු

ඒ. එම්. අබේ­සිං­හ­බණ්ඩා

-----------------

අසා­රයි සසරේ

මහා බෝ මැඩ - සැළෙන බෝ පත්
සංසාර පවනේ
රිකිලි තන­මින් - පාට හැඩ­යෙන්
සර­සලා වැන්නේ
මද පවන වැද - සර නගන හඬ
අතර මග ගමනේ
විඩා­බර පත් බිම හෙළන හැටි
අනි­ය­තයි දෙසුවේ...

උදා ඉර ළඟ - පිපුණු පියු­මන්
පර වෙලා යන සේ
නේක විසි­තුරු - රටා ගිලි­හෙයි
අසා­රයි සසරේ...
මහා කරුණා බුදු හිමී
දෙසූ සද­හම් පැන් වැසී...

බෝ පතක් වී - මියැ­දු­ණත් මට
මහා බෝ සෙවණේ
අහෝ සැප­යකි - හිතට නිව­නකි
අසා­රයි සසරේ....
මහා කරුණා බුදු හිමී
දෙසූ සද­හම් පැන් වැසී...

සුසන්ත ජය­නාල් පෙරේරා

-----------------

සිතන්න මේ ගැනත්

නැඟ එන වෙසක් සඳ රෑ අහසේ පෙනුණි
ගිනි­ගෙන දැවෙන සිත තුළ සිහි­ලක් දැනුණි
සිලි සිලි නදින් බෝපත් සෙල­වෙනු ඇසුණි
දෙනෙ­තම පියා­ගෙන සත වෙත මෙත් වැඩුණි

බුදු දහ­මෙහි අරුත වැටහී නැති ගානයි
කහ සිවු­ර­ටත් දැන් දැන් ගැර­හුම් බෝමයි
තණ්හා පොදි බැඳන් බොදු දන යන සේමයි
අනි­යත බව සැමම අම­තක වී වාගෙයි

පන්සිල් මිමි­ණු­වත් ඒවා රකි­න­වද
දෙතො­ලින් හිනැ­හු­ණත් හද­වත පිවි­තු­රුද
ඉසි කෝ මද­මාන රැහැනේ පැට­ලීද
ඔබ ඔබ­ගෙන්ම මේ වෙසඟේ අස­න­වද

දම්මිණී ප්‍රේම­චන්ද්‍ර ෆොන්සේකා

---------------

රන් රුව

සියොත් නද මියුරු මියුරූ
විසල් තුරු මහරු මහරූ
සුනිල් දිය කඳුරු කඳුරූ
ඇතුන් දිය කෙළින අයුරූ...

සුපුල් මල් පොකුරු පොකුරූ
බඹර ගමු ‘රුරුරු රුරුරූ’
සරන වග වලස් රුදුරූ
බුදින තණ මුවන් සොඳුරූ...

පොකුණු, විල් සුපිපි තඹුරූ
දිනිඳු හා සමග මිතුරූ
තරිඳු එන මඟට වැතිරූ
සිනහ වත නොවුණි අඳුරූ...

නැත නැව­තුණේ එන­මුදු සියොත් ගී සර
දුටු­වද වග, වලස් නොසැ­ලුණි මුවන් කුර
තුරු අතු රිකිලි අග පුල් මල් පියං­කර
මේ රැය තෙත් කරයි සුව­ඳින් නිර­න්තර

වළා­ව­කින් පැන නැගුණු සඳ වැන්නේ
වන­න්ත­රෙන් ‘රන් රුවකී’ මැවෙන්නේ
පීත සිවුරු කඩ සුළ­ඟට සැළෙන්නේ
කාට වුවද දැක්මෙන් සිත පිරෙන්නේ...

මහා නුවණ ඇති­යකු සේ පෙනෙන්නේ
මහා කාරි­ය­ක­ටයි මේ සැදෙන්නේ
මහා ඇස­තු­වට පිට දී හිඳින්නේ
වහා පියා ගති නෙතු අදි­ට­නින්නේ...

අලු­යම එළැඹි කල ලෝකය දකින්නේ
ලෝ සත විඳින දුක නුව­ණින් පෙනෙන්නේ
තැන තැන මිහි­ත­ලය ගුගු­රනු ඇසෙන්නේ
‘රන් රුව’ ගතින් සව­නක් රැස් දිලෙන්නේ...

ගොංගි­තොට සරත්

-------------------

සිත්ප­හන් වේවා!

වෙසක් සඳේ එළි­යෙන් ලොව නැහැ­වෙ­නවා
ගහ කොළ අතු රිකිලි මල් පල­බර වෙනවා
හිමි දෙසු දහම් මඟ යළි යළි සිහි වෙනවා
මිනිස් සිත් සතන් දැහැ­මින් පැහැ දෙනවා

අමිතා කුමාරි දිවා­රත්න

-------------------

බුදු සිරි අසි­රිය

බුදු සමි­ඳුන් හෙවණේ සිටි­යොත් මට කොතැ­නෙක හෝ දස දිස­න්තයේ
එ මොහොත නම් පුර පස­ලො­ස්වක වෙයි වෙසක් මලින් පිරි වස­න්තයේ
ලොවු­තුරු මිහිරේ මහි­මය උද­හන දෙව්දහ පුර සල් දුම­න්තයේ
දෙව්දුනු එළි­යෙන් අන්තය දැක්වෙයි අනන්ත සක්වළ සම­න්තයේ

ගම් දොර වන රොද අද්දර පන්සල් කුටියේ රූස්ස රුප්පාවේ
අබ තෙල් පානේ වැටි­යෙන් විහි­දෙන කැන් කිඳු මදු මුද­වට පාවේ
දෙ සඳුන් සුව­ඳින් පින් පරි­ස­රයේ පැද්දෙන ගංටා­වෙහි රාවේ
ගෙන එන්නේ නොපැ­වැසූ උදා­නය බෝමුල බුද්ධ ගයාවේ

මල් පෙත්තක් බිම වැටුණ ද හඬ හැඳි­නිය හැකි නිස­සල එළි මහනේ
දව­හත් තරු දෑ සමන් සේදු මැදි­යම් රෑ කල හඳ පහනේ
ඇස්වුණු බුදු බණ පද­වල පිළි­රැව් මිග­දායේ ඉසි වන දහනේ
සව්නේ මඬලේ නොපෙ­නෙන ගැඹු­රට කිඳා බසියි දී සිත් සහනේ

සන්සුන් දසුනේ උප­සම සිරියේ ගල රළ පෙළ පෑ රැස් මූදේ
ගන රන් නැව් බඳු දෙති­සක් වර මහ පුරිස් ලකුණු රැඳි සිරි­පාදේ
සිහි­ලළ පහ­සින් සුව­පත් වුණු පින් බිම්ක­ඩ­වල දාගබ් සෑදේ
වාහ­ල්ක­ඩ­වල පුද­සුන් දෝව­න­යට මගෙ හද බැති මල් පීදේ

නිල් කට­රොළු මල් පැහැ රැඳි වෙල පෙළ රොද බැඳි පාටට පැලක් තියා
විහඟු‍න් ගැවැ­සෙන ගිරි­කුළු අතරේ පිළ­සල නෙන් පිළි­බ­හන් නියා
අරණේ ඉන්නම් ගං ගල් ඇසුරේ සිවු පිළි­සි­ඹියා සැපත් සොයා
සඳ සේ මුල වන ගාය­ත්තිය ගෙන අට­කුරු විරි­තින් ගයක් ගයා

ගැළි­යා­යෙ­න්බද කෑමෙන් මුලු‍ දී පැහැර උරෙන් උර සිවු පිරිසේ
බුදු එළි­යෙන් ඇස තෙමෙන මානෙ උළු­ලු‍යෙන් එක­ත්පස හිඳ නිසි සේ
බුදු මුව බල­මින් දෝත තබා ගෙන සැදැහැ බරින් නතු වුණු සිරසේ
තෙවළා බණ කවි සිඳු කිමි­දෙ­න්නම් හැම අකුර ම වණ පොත් වන සේ

තුන් ලෝ තල­යෙහි කිසි­යම් තැන­කට වඩනා සඳ සත් වග සඳහා
කෙළ සුව­හස් දන විස්මය ගන්වන සිත් ගම­නින් ඉදු­හය විදහා
සිවු­රඟ සෙන­ඟක් ඇත් අස් රත­යක් අහ­ස්යා­න­යක් සර සහරා
සඳ විම­නක් නව්කා­වක් කුමට ද ම හිමිට ගොඩ දිය නුබ හරහා

ගඟ දිය බස්නා ඉමි­හිරි තාලෙට පිල­ඹළ මොන­රුන් රැඟු‍ම් සෙවී
අර­ණින් නොමිදී අරණේ පසු වී වන වාස­ය­කින් මහ­ලු‍ ­නොවී
අජ­ක­රණී නදි­යෙහි ඉවුරේ සිත් අල­වන සෙන­සුන් ලෙනක මැවී
සප්පක තෙර මෙන් ථෙර ගීත­යත් නංවමි පවි­වේ­ක­යෙන් නිවී

හදි­සියෙ දුටු­වොත් හිමි­යා­ණන් වඩනා බව මගෙ ගම් පියෙස මඟා
හිටි­වන ගාතා පෙළක් ගයා සම්බුදු අසි­රිය කිවි බසට නඟා
සිරි පා නම­දි­න්නට බදැ­ඳිලි මල් මිටි මිටි ගෙන හිස මතට නඟා
පිළි­වන් නම් වංගීස බමුණු හට මට බැරි ඇයි වී පියට ළඟා

ගස්වැ­ල්වල මල්ගොඩ දිය පිපි මල් අහසේ පිපි මල් උහට උහේ
සිවු දෑ ගඳ දුම් පුනු රැසි පෝ දින විහි­දෙන පින් බර වෙසක් මහේ
තෙමඟු‍ල සිදු වුණු තෙමඟු‍ල් සිහි කළ සිල් පිරි­සෙහි බුදු මතුර ඇහේ
බුදු සිරි අසි­රිය පව­ස­න්නට මට සවි­යක් නැත මගෙ පුරුදු බහේ

පණ්ඩිත් විමල් අභ­ය­සු­න්දර

----------------------

අසි­රිය!

බෝපත් ලෙල දිදි මුණි ගුණ මුමු­ණ­නවා
පව­නට මුසුව සිල් සුව­ඳක් විහි­දෙ­නවා
වන විහ­ඟුන්ගෙ බැති ගී නද පැති­රෙ­නවා
වෙසඟේ අසි­රි­යෙන් තිලො­වම නැහැ­වෙ­නවා

පින් බර වෙසක් සඳ රන් වන් කිරණ හෙළා
බැබ­ළෙ­නවා පෙනේ! අම දම් සිසිල සලා
බොදු දන සිත් සතන් බැති­යෙන් පහන් වෙලා
තෙදි­යත තෙමා යයි බුදු ගුණ ගඟුල ගලා

ඇම්. ඒ. ජය­සිරි

--------------------

බුදු හිමියනේ

පින් කෙතක මහි­මය සයම්භූ
තෙම­ඟුල් සිරි සුබ අසි­රි­යෙකි
දිගු හොටිනි පන්හි­ඳෙනි
වන­න්නට පළමු සග බුදු­සි­රිත - පියුම් පිට වැඩුම
වදන් සවි අහිමි වේද සක­ල­යිනි?...

වප­ස­රිය නොහිමි තව තැනක් වෙයි
ඉගිළ යමු ගයා සිරස
දස­බි­ම්බ­රක් මර රුපු සෙන් දුර්මු­ඛව
පලා ගිය සක්ව­ලින් එත­රද...

නොනි­මෙ­නින් සුදැ­ල්වෙන
විප්සිඳු සව­නක් කේතු­මාලා කෙරෙන්
මහා බෝටැඹ දකිව්!
බුද්ධ බෝගයේ විස්මය - දසනු දෙස පළ කරමි

තෙවනු සහ රුව­න්පිටු පෙර­දැක්ම
‘පරි­නි­ර්වාණ මංග­ල්ලය’ පෙළ­හර පායි
උප­ව­ර්තන සල් මල් උද්යන උදා­නය
අසව් සව­ණක් පැහැර....

තුන්ලො­වට එක­වි­ටම වලස්නා ‘රුද’ ඇසෙයි
එහෙත් “සක­ල­විධ සංස්කා­රක අනිත බව”
පසක් කළ රුවන් බුදු බණින් නික්මුණ‍ු
එක් මදාරා මලක් රැගත් කෙළඹි පුත්‍රයා

මාවතේ සැරු­වන්ට පෙහෙළි කළ සත්‍යය ගීතය
තොප තුඩක පිළි­රැව් නඟන උදා­නය
ඇසෙයි මුළු ජනත් ධර­ණි­යට

ජය­ම්පති අල්ගම

--------------------

පන්සලේ කවි

සිල් ඇත්තෝ සිල් අර­ගෙන පේලි­යට
සන්සුන් ගමන් යන කල එක තාල­යට
ඒ ලෙස රටම සංවර කර සාම­යට
මඟ හෙළි කරනු බරි ඇයි අද ලෝක­යට

පෙර­දිග අහසෙ පායන සඳ බලා­ගෙන
ලොව්තුරු බුදුන් වෙත වන මල් නෙළා­ගෙන
ගොස් බුදු පුදට සිරිපා මුල වැටී­ගෙන
සාමය පතමු මුලු ලොව­ටම සදා­තන

මේ මල් වෙසක් පුන් පෝදා අපි එකට
එක බණ මඩුවෙ සිල් අර­ගෙන යස රුවට
වාද බේද අත හැරදා පෙර ලෙසට
සාමය සොයමු බුදු බණ පොත ගෙන පෙරට

එක පැදුරේ එකට ඉඳ­ගෙන මුළු රටම
බත් කන දිනක් යළි ඒ විද සිතමි මම
ඒ වගෙ දිනක් ආ දව­සට අසම සම
බුදු හිමි­යනේ යළි පා යුග වඳිමි මම

මිය­ගිය පුතුන් වෙනු­වෙන් දුක් කඳුළු බොන
අම්මා­ව­රුන් ඇත සිරි­ලක සියළු තැන
ඒ දූ පුතුන් හට පින් දී පොහොය දින
යළි මේ බිමේ උප­දි­න්නට පතනු මැන

සාමය උදා වන තුරු මගෙ මව් බිමට
මේ ලෙස හැලේ ලේ ගංගා­වක් ලෙසට
නෑ සැන­සු­මක් අත් වන්නේ රටට
සාමය පතා එක්වව් මිනි­සුනි එකට

අස­රණ රටක අපි අස­රණ නොවී ඉමූ
හෙණ ගෙඩි වුණත් අපි උරදී ඉවත ලමූ
නැති බැරි කමට එරෙ­හිව අපි පෙරට එමූ
ඒ මෙහෙ­ව­රට ජාතිය එක ගොඩට ගමූ

අකු­රට ගොසින් එන මග වෙඩි නැගෙනු එපා
මල් වැනි ළමා ජීවිත තටු සිඳිනු එපා
කුස­ගිනි රැඳුණු ගම් මැද ගී කියනු එපා
වෙසක් පැතුම එය වේ එය බිඳිනු එපා

රඹුකන සිද්ධාර්ථ හිමි

---------------------------

සිල් සුවඳ

එක­යා­යට ගහේ වැලේ පිපිලා මල්මල්
වෙසක් පහන් දල්ව­නවා පුංචි ළමෝ මල්
කිරි සුදු­පා­ටයි මළු­වම සුව­ඳයි සිල්සිල්
බුදු තෙම­ඟුල අදයි අදයි යමු අපි පන්සල්

කුසුමා ප්‍රේම­රත්න

----------------------

නැති බැරි අයට අකැ­පද පින හැම­දාම

ඉඳ­හිට අඬන අහසේ කඳු­ළින් තෙමෙන
නිදි­යන රැයට කුසයේ ගිනි­දැල් නැගෙන
දහ­දිය සමඟ දිවි­යම දිය­කර හැරෙන
බණ­පද කිය­න්නෙත් දුක උන් නිති විඳින

දිව්වත් මිරි­ඟු­වක් පසු පස හැම­දාම
සෙව්වත් සිත තුටක් ලැබු­නෙම පැර­දීම
ගෙව්වත් පෙර පවක් ඉතු­රුයි තව­ බෝම
දුන්නත් උප­දෙ­සක් දුන්නෙම වැර­දීම

ගෙනැ­විත් තබා මෙට්ටය මත සැප දැනෙනා
තැබු­වත් ලෙසට බැස මඬෙ­හිම යළි රැඳෙනා
ඇසු­නත් මහා බණ දෙසු­මන් දස අතිනා
කාටත් බැහැනෙ පින දෙන්නට පව ගෙවෙනා

විඳ විඳ නේක කර­දර දුක් දිවි­යේම
තව තව බෝම යන්නට ඇත සස­රේම
දැන දැන දොරටු බෝ ළඟ මුත් නිර­යේම
නැති බැරි අයට පින අකැ­පද හැම­දාම

මනෝරි ගමගේ

--------------------

අස­ම­සම බුදු පියේ

අලව් යක් වැනි වස­වත් මල්ලි
නිනව් නැතුව එව් මුත් නෙක පිල්ලි
එගව් තම සිත ගියෙ නෑ හෙල්ලි
සෙලෙව් වැකිද මෙර වවු­ලෙක් එල්ලි

දරු­ණුම පුඟු­ලන් දහ­මට නැව්ව
සග මොක් පුර වෙත හිණිමං තිව්ව
මුනි­ඳුනි ගුණ පර­දන මෙර පව්ව
ඔබ වැනි උතු­මෙක් නැත ගිනි නිව්ව

සම­හරු මානය බිඳු­ම­ටම
යමක මහා පෙළ­හර පෑ පුදුම
ලෝක සිවං­කර බුදු­හිමි අසම
නම­දිමි සැදැ­හෙන් සිරිපා පියුම

නාලා­ගිරි ඇතු හට රා පොවලා
අකු­සු­ව­ලින් ඇන කෝ ගිනි අවුලා
එව්වත් ඔබ දෙස දෙවි­ද­ත්ත­රලා
දම­නය කෙරුවේ මෙත් පැන් ඉසලා

වාදෙට සුරු­විරු සච්චක බමුණා
සු ගැඹුරු තතු පැන අස­මින් එදිනා
පැරදී බුදු හිමි ළඟ වැඳ වැටුනා
අස­දිස වේ නැණ මහි­මෙන් දියනා

ලොව පැති­රුණ මිස­දිටු ගිනි අව්ව
මැඩ සද­හම් හිර­ව­ර­ණය තිව්ව
සත ගේ කෙළෙ­සුන් සර­තැස නිව්ව
මුනි­ඳුට මගෙ හිස සම­නොල පව්ව

අමු­වල අම­ර­සේන
 

-----------------------

බුදු­හි­මි­යනේ

දහස් වස­රක් දෙරණ වැජ­ඹුණ
බුදු සසුන පිරි පුන් සඳක් වැනි
වෙසක් සුළ­ඟට සැලෙන බෝපත්
දැයට කියනා බණ කතා මෙනි...

නොමි­නි­සත් කම අධ­ර්මය අද
හිමා­ල­ය­ටත් වඩා උස වුණි
මෙතේ බුදු­රැස් අප්‍ර­මා­දව
මිනිස් කැළ වෙත එවනු හිමි­යනි...

ශ්‍යාම කුමාර මුණ­සිංහ

-----------------------

වෙසක් කවි

රිස්වාන් මා ප්‍රිය මිතුරේ
කල්මුණේ නිසල අහසේ
නුඹ දැකපු
රාම­ලාන් සඳ එළියේ
ඇති හැකි... නැති බැරි සැමට
කුස­ගින්න දැනෙන හැටි
ලියැවී තිබුණා හරි අපූ­රු­වට...

මාතර.... නිසල අහසේ
නුඹ දැකපු ඒ සඳම
අපි දුටුවා
වෙසක් පුන් සඳ විලස
අනි­යත දිවිය ගැන
බුදු වදන් ලියැවී තිබුණා...

ඒ නිවුනු සඳ එළියේ
එකම ඉර... සඳ යට
දිවි ගෙවන නුඹට... මට
කුම­ක­ටද?
ජාති.. කුල.. මළ භේද
එන්න මා ප්‍රිය මිතුරේ
සුදු නෙළුම් මල් දෝතක් අරන්
වෙසක් සඳ එලිය දිගේ
වඳි­න්නට මාතර බෝස­මිඳු...

රත්න­සිරි පති­රණ

---------------------

කුණු කඳු

ඇති නොවන බලය
මානය කුල මල නිලය
විකල වුණ මොළය
කෙ‍ෙලස් කුණු කඳු...

ලෝබ මද මාන
කෝප වෙර බිය ගේන
සිතේ පුර­වාන
දකිති දිවි­තෙක් නපුරු හීන...

දැඩි දුගඳ ගිලි­හෙන
විටෙක ගිනි ගෙන දිලි­හෙන
උනු­න්ගෙන් පළි­ගෙන
රුදුරු නර­පණු කැලත නළි­යන...

බලු කවුඩු පො‍රය
නොවන තුරු අහ­ව­රය
දිවි දුකට බරය
එයින් මිහි­මත මැවෙයි නිරය...

කුණු නිසා යැපෙන
උනුන් එරෙ­හිව හැපෙන
මීනි මල් පිපෙන
කෙළෙස් කුණු බිහි­සු­ණුය කිපෙන...

කෙ‍ෙලස් කුණු කසළ
නික­සළ කරන කුසල
පිරුණු සිත් අසල
සොඳුරු අර­මුණු නොවෙයි සසල...

සෙවණ ලැබ තුරු මුල
සිදු­විය සොඳුරු තෙම­ඟුල
පරි­ස­රය නික­සළ
සුවය සල­සයි සිතට සුනි­මල....

දහම් එළි ගේන
වෙසක් පුන්සඳ පාන
සිතට කුණු නේන
ලොවට පෙන්වයි නිවෙන සීන...

මහා­චාර්ය දර්ශන රත්නා­යක

ප්‍රවීණ, ආධුනික ඔබේ කවි නිර්මාණ පහත ලිපිනයට තැපෑලෙන් පමණක් යොමු කළ යුතු වේ.

කවි සිළුමිණ,

ලේක්හවුස් - කොළඹ 10. දුරකථනය

011 2429265