පාසල් නිවාඩු කාලේ නිකම් ඉන්න වෙලාවට ගේ දොරකඩ බිම වාඩිවී මිදුලේ මල් ගස් දිහා බලා ඉන්න මං හරි ආසයි. අම්මා හිටවපු ඒ මල් ගස්වල මල් පිපිලා පොකුරු පිටින්. මල්වල පැණි බොන්න සමනලුන් පුංචි කුරුල්ලන් පියාඹා එනවා. උන්ගේ කිචි බිචි නාදය අහන් ඉන්නවිට හරිම සතුටක් දැනෙනවා. ඒ කුරුල්ලො කොච්චර අහිංසකද කියා මට හිතෙනවා. උදෙන්ම අවදි වී කෑම සොයා ගෙන අපේ වගේ ගෙවල් අද්දරට උන් එන්නේ අප ගැන තියෙන විශ්වාසෙන් නේද කියා මං අම්මාගෙන් අැහුවා.
අපි සතුන්ට හිංසා කරනවා නම් අපි ඉන්න පළාතකටවත් කිසිම සතෙකු එන එකක් නෑ කියා අම්මා කිව්වා. පුංචි කුරුල්ලො අත්තෙන් අත්තට පිනිමින් සද්ද කරමින් හොටවල් අතුල්ලමින් නිදහසේ ඉන්න අපූරුව. අනේ! අපට එහෙම නිදහසක් නෑ නේද? මට හිතුණා. අපි ලබන සතියේ ඉඳන් ආයිමත් උදේ පාන්දර නැගිටලා පාසල් යන්න තියෙනවා කියා හිතෙද්දි මට පුංචි දුකකුත් දැනුණා.
හිමංසි ප්‍රාර්ථනා ගිම්හානි
6 ශ්‍රේණිය,
බටුහේන මහා විද්‍යාලය,
හිදැල්ලන, රත්නපුර
