මෙතෙක් පසුකර ආ ගමන් මඟ මෙන් ම, ඒ ඔස්සේ ඉදිරිය දකිමින් අද සංවාදයට එක්වන්නේ ප්‍රවීණ කලාවේදී ආචාර්ය ජයලත් මනෝරත්නය.
• ඔබ ඉපදෙන්නෙම නාට්‍යමය පසුබිමක් ඇති සුන්දර ගමක...?
මම ඉපදුණේ නුවරඑළියේ දිස්ත්‍රික්කයේ, හඟුරන්කෙත කොට්ඨාසයේ දෙහිපෙ කියන ගමේ. ඒක පුංචි ගමක්. අපේ ගම කඳු වළල්ලකින් වටවෙලා තිබුණා. ඉහළින් තේ වගාව ඊට පහළින් කුඹුරු වගාව. මගේ තාත්තා ලොරි රියැදුරෙක්. අම්මා ගෙවිලියක්. මට අයියලා අක්කලා හිටියා. මං තමයි පවුලෙ බාලයා. තාත්තා මම කුඩා කාලෙම මිය ගියා. මම මුලින් ම ගියේ දෙහිපෙ ප්‍රාථමික පාසලට. ඒ අපේ ගමේ ඉස්කෝලෙ.
• කලාවට නැඹුරුවක් ඇති වෙන්නෙ පුංචි සන්දියේ පටන්මද?
අපේ ගමේ ගැමි නාටක තිබුණා. දෙහිපෙ මේ නාටකවලට ප්‍රසිද්ධයි. සොකරි කතා, කිඳුරු කතා වගේ නාට්‍ය මේ විදිහට රඟ දැක්වුණා. කුඹුරු කපලා අවසන් වුණාම කමතෙ තමයි මේ නාට්‍ය පෙන්නුවේ. අස්වනු නෙළාගෙන කමතෙ විනෝද වුණා. ගොවියොමයි නළුවො. මේ නාට්‍යවල රඟපෑවෙ අපේ නෑදෑයො. අසල්වැසියො. ඔවුන් ආයෙම හෙට කුඹුරු වැඩට ගියා. මේවා හරි ම ආශ්වාදජනක අත්දැකීම්. ලෝකයේ වුණත් නාට්‍ය කලාවේ ආරම්භය වෙලා තියෙන්නෙ මේ වගේ. මේක ගොවිතැන හා අස්වනු නෙළීමත් සමඟ සම්බන්ධයි.
මේ නාට්‍ය බලලා ඉතා ම කුඩා සන්දියෙදිත් අපි මේ නාට්‍ය අනුකරණය කළා. ඒ යාළුවොත් එක්ක ගෙදරදී මට මතකයි සීයා අපට කෝට් එකක් අන්දවලා සොකරි කරපන් කීව හැටි. එතකොට මොනව හරි කරන්න ඕනෑ නිකම් ඉන්න බෑ. ඉතින් මොනවා හරි කළා.
• ඔබ පොරමඬුල්ල මධ්‍ය මහා විද්‍යාලයට එන්නෙ?
5 ශිෂ්‍යත්ව විභාගය සමත් වෙලා. පොරමඬුල්ලෙ හොස්ටල් ජීවිතය අපේ ජීවිතවල පිළිවෙළක් ඇති කළා. හැමදේම වුණේ කාලසටහනකට. ක්‍රීඩාත් කරන්න තිබුණා. හොස්ටල් එක භාරව සිටියෙ වික්ටර් පීරිස් සර්. ඔහු ඉතා ම සැලසුම් සහගත කාලසටහනකට අනුව අපව මෙහෙයවූවා. විදුහල්පතිව සිටියෙ සෙනරත් සර්. ඔහු ඉතා දක්ෂ පාලකයෙක්. ශිෂ්‍යත්වය සමත්වීමට විශේෂ කාරණා දෙකක් බලපානවා. පළමුවැන්න ආසාව. දෙවැන්න ආර්ථික දුෂ්කරතා. මේ නිසා ගමේ බොහෝ දෙනෙක් උනන්දුවෙන් නොකළත් අපි, පවුලේ හැමෝම උනන්දුවෙන් ඉගෙන ගත්තා. විභාග සමත් වුණා.
• ඔය අතර ක්‍රීඩාවලත් යෙදුණා ද?
ඔව්, ඒකටත් විශාල රුකුලක් වුණේ හොස්ටල් ජීවිතය. වෙලාව වගේ ම ක්‍රීඩා පිටි පහසුකමත් හෝස්ටල් ඉන්න නිසා තිබුණා. ඉතින් ක්‍රීඩා කළා. ඉසව් ගණනාවක් ම කළා. මට ජ්‍යෙෂ්ඨ විශිෂ්ටතම ක්‍රීඩකයා හැටියටත් සම්මාන ලැබුණා. එස්.බී. දිසානායකත් ඒ කාලයේ දක්ෂ ක්‍රීඩකයෙක්. මට වඩා ඉහළ පන්තිවල හිටියෙ.
• ක්‍රීඩා කරන අතර කලා කටයුතුත් කළා?
හොස්ටල් ඩේ එකට ප්‍රසංග තිබුණා. ගීත කෙටි නාට්‍ය වගේ අංගවලට අපිත් සම්බන්ධ වුණා. එච්.එස්.සී. පන්තිවලදි අපිට සුනිල් කියලා ගුරුවරයෙක් හිටියා. සුනිල් සර් හේවුඩ් එකේ සිටියදී සනත් නන්දසිරි මහත්මයගෙ සමකාලීනයෙක්. ජාතික පාසල් ළමා නාට්‍ය තරගාවලියට අපිත් ‘අශ්වගුඩුන්’ කියලා නාට්‍යක් ඉදිරිපත් කළා. මේ නාට්‍ය ලංකාවේ පළාත් 9 ක් එක්ක තරග කරලා මධ්‍යම පළාතේ පළමු ස්ථානය ලැබුවා. ඊළඟට ජාතික තරගවලට කොළඹ ආවා. තරග තිබුණෙ හොරණ විද්‍යාරත්නෙ. විශිෂ්ටතම රංගනය සඳහා වන සම්මානය මට ලැබුණා. මේක අපේ පාසලට ලොකු ආඩම්බරයක්, අභිමානයක් ගෙන ආ අවස්ථාවක්. මට ඉහළ ම පිළිගැනීමක් ලැබුණා.
• ඔබ උසස් අධ්‍යාපනයට යොමු වෙන්නෙ...?
මට හීන තුනක් තිබුණා. එක: විශ්වවිද්‍යාලයට යාම. දෙක: පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයට අැතුළත්වීම. තුන: සරච්චන්ද්‍රයන් හමුවීම. මේ හීන තුන ම සැබෑ වුණා.
මහාචාර්ය සරච්චන්ද්‍ර ඇමෙරිකාවෙ සිට ලංකාවට ඇවිත් හිටියෙ. එතුමාගේ “පේමතෝ ජායතී ෙසා්කෝ” නාට්‍යයේ ප්‍රධාන නළුවාගේ චරිතය කළේ මම. ඒක මගේ නිර්මාණ ජීවිතයේ වගේ ම පෞද්ගලික ජීවිතයේත් කඩඉමක් වුණා. මනමේ, සිංහබාහු නාට්‍යවලත් රඟපෑවා.
එතුමා අපේ සිංහල ගුරුතුමා. හවස් කාලයේ නාට්‍ය කළා. එතුමාගේ නාට්‍යවලට සම්බන්ධ වීමත් හරියට තව විශ්වවිද්‍යාලයකට ගියා වගේ. අපි විශාල දැනුමක් අත්දැකීම් සම්භාරයක් ලැබුවා. මේ කාලයේ මම කෙටිකතා පොතකුත් ලිව්වා.
• “පේමතෝ ජායතී ෙසා්කෝ” ඔබේ පෞද්ගලික ජීවිතයේත් කඩඉමක් වූ බව ඔබ කිව්වා. ඒත් ඒ කොහොමද කිව්වෙ නෑ?
මේ නාට්‍යයේ ප්‍රධාන නිළි චරිතය කළේ, තමරා ජයන්ති. ඇය සිංහබාහු නාට්‍යයේ සුප්පා දේවියගේ චරිතය කළ මාලනී රණසිංහගේ නැඟණිය. නාට්‍ය පේමතෝ ජායතී ෙසා්කෝ වුණාට ප්‍රධාන නිළිය මගේ බිරිය. තවම ගෙදර සිටිනවා!
අපි ප්‍රේමයෙන් බැඳුණා. මම ඇයට ආදරය කරන බව සර්ට කිව්වා ම සර් කියනවා වෙන්න ඇති ඒත් අපට එහෙම පෙනෙන්නෙ නෑනෙ කියලා. හැබැයි නාට්‍යයෙදි නම් එහෙම බෑ. ප්‍රේමය හොඳින් ම ප්‍රකාශ වෙන්න ඕන කියල ඊළඟට කියනවා.
• විශ්වවිද්‍යාලයෙන් පිටවෙලා ඔබ රැකියාව වශයෙන් තෝරා ගත්තේ කුමක් ද?
හඟුරන්කෙත පිරිවෙනක භූගෝල විද්‍යාව ඉගැන්වීම කළා. මාස 6 - 7ක් විතර. ඔය අතර රජයේ අනියම් ලිපිකරු පත්වීමක් ලැබුණා නුවරඑළියට. මං නුවරඑළියෙ නතර වුණා. ඒ කාලයේ හවසට කරන්න දෙයක් නෑ. චිත්‍රපට බැලුවා. පොඩි නාට්‍යත් කළා. ‘සිංහබාහු’ නුවරඑළියට ආ වෙලාවක මට ‘දිගා’ (නිශ්ශංක දිද්දෙණිය) හමුවුණා. මෙහෙ ඉඳල මොකක් කරන්නද උඹ කොළඹ වරෙන් කිව්වා. මං කොළඹ එනවා. ඇවිත් එයාගෙම කාමරේ නතර වුණා. හෙන්රි ජයසේනයන්ගේ ‘මකරා’ නාට්‍යයට සම්බන්ධ වුණා. මගෙන් ගම් පළාත ගැන විමසද්දි දෙහිපෙ කීවාම එතුමා පුදුම විදිහට සතුටු වෙලා ගමේ විස්තර ඇහුවා. හෙන්රි ජයසේනයන්ට පළමු ගුරුපත්වීම ලැබිල තියෙන්නෙ මං ඉගෙනගත්ත අපේ ගමේ පුංචි ඉස්කෝලෙට. අවුරුදු තුනක් විතර එතුමා එහි සේවය කළා. පළමු නාට්‍ය “ජානකීහරණය” කළේ එහෙ ඉඳිද්දී. කොළඹ ආවට පසුව මම චිත්‍ර‍සේන කලායතනයෙන් නර්තනයත් හැදෑරුවා. චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායකත් ඒ කාලෙ නර්තනය ඉගෙන ගන්න ආවා, මට මතකයි. මේ කාලයෙදි හුඟාක් දෙනෙක් හමුවුණා. ධර්මසිරි බණ්ඩාරනායක එක්කෙනෙක්.
මම රතු හැට්ටකාරී නාට්‍යයේත් රඟපෑවා. ඒ රංගනය වෙනුවෙන් මට හොඳම නළුවාට හිමි සම්මානයත් ලැබුණා. ලිපිකරුවෙක් ලෙස කටයුතු කරන අතර සිවිල් සේවයට බඳවා ගැනීම සඳහා තිබුණු තරග විභාගයට ලිව්වා. 3000ක් පමණ විභාගයට ඉදිරිපත් වුණා. 300ක් පමණ සමත් වුණා. මමත් ඒ සමත් පිරිස අතර සිටියා. ඊළඟට එතැනින් 115 - 120ක් පමණ සංඛ්‍යාවක් සම්මුඛ පරීක්ෂණයට තෝරා ගත්තා. ඒ කණ්ඩායමටත් ඇතුළත් වුණා. එතැනින් තෝරාගත් 80 දෙනාගේ කණ්ඩායමට මම තේරුණේ නෑ. දිසාපතිවරයකු වීමේ ගමන එතැනින් නතර වුණා. මේ සිද්ධිය යම් කඩා වැටීමක් වුණා. මගේ නෑදෑයෝ යාළුවෝ පවා කඩා වැටුණා. ඒත් මගේ ජීවිතේ දෙවෙනි ගමන එතැනින් ඇරැඹුණා. මේකත් මගේ ජීවිතේ සන්ධිස්ථානයක්.
• ඔබ කලාව තෝරා ගන්නවා?
වේදිකා නාට්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ පුරෝගාමීන් පස්දෙනා සමඟ ම කටයුතු කරන්න ලැබීම මගේ වාසනාවක්. මේ මුල් පදනම මම රැක ගත්තා. ඒ නිසා රංගනයෙදි මට යම් ප්‍රමිතියකුත් හදාගන්න පුළුවන් වුණා. තෝරා බේරා ගෙන රංගනයේ යෙදුණා. වේදිකාවේ පුරෝගාමීන් යටතේ රඟපෑමෙන් පසු ධර්මසිරි බණ්ඩාරනායක, සුනන්ද මහේන්ද්‍ර, ප්‍රේම රංජිත් තිලකරත්න, සයිමන් නවගත්තේගම, ලූෂන් බුලත්සිංහල, කේ.බී. රත්නායක, කපිල කුමාර කාලිංග, චාමික හත්ලගවත්ත වගේ දක්ෂ නාට්‍යකරුවන්ගේ නිර්මාණවලත් මම චරිත නිරූපණය කළා.
• ඔබ ස්වතන්ත්‍ර නාට්‍ය නිර්මාණයට යොමු වුණේ?
1980 දී “මහගිරිදඹ” කළා. පළමු ස්වතන්ත්‍ර නාට්‍ය ඒ. ඊට පසුව ‘පුත්‍ර සමාගම’. ඔය විදිහට නාට්‍ය 15ක් පමණ කළා. මගේ නාට්‍යවල පිටපත ලිව්වේ මම. මම ම අධ්‍යක්ෂණය කර මම ද රඟපෑවා. බොහෝ දුරට මේවායේ ඉන්නෙ එකම පිරිසක්. අවුරුදු 30ක් තිස්සේ ‘තල මල පිපිලා’ අදත් පෙන්වනවා. පුත්‍ර සමාගමට අවුරුදු 35ක් විතර. මේ නාට්‍යත් සමඟ විදේශ සංචාර ගණනාවකත් යෙදුණා.
• ඔබ ලේඛනයටත් යොමුවුණා?
“දවස තවමත් තරුණයි” සහ තවත් කෙටිකතා පොත් දෙකකුත් කවිපොත් 3කුත් ළමා පොත් 2කුත් කළා. අනෙක්වා නාට්‍ය පිටපත් කෘති වශයෙන් පළ කළා. මේ කෘතිවලට රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මාන පස්වතාවක් ම හිමිවුණා. ඒක විශේෂයක්.
• දැන් ඔබ පුංචි තිරයේ දකින්න නෑ?
මුලදි ආසාවට වගේ රූපවාහිනී මාධ්‍යටත් යොමුවුණා. විශිෂ්ට ගණයේ ටෙලි නාට්‍ය කිහිපයක රඟපෑවා. එයින් පසුව පුංචි තිරයෙන් ඈත් වුණා. දැන් අවුරුදු 5 - 6 ක් තිස්සේ මම ටෙලිනාට්‍යවල නෑ.
• ඔබ සිනමාවේ මතු වෙන්නේ හුඟාක් පසුවෙලා. මේ පමාවට හේතුව මොකක්ද?
මං වේදිකාවෙ හිටියෙ. ටයිටස් තොටවත්තයන්ගේ “හඳයා” චිත්‍රපටයේත්, “සිරිබො අයියා” චිත්‍රපටයේත් රඟපෑවා. ඉන්පසු සිනමා නිර්මාණවලට දායක‍වෙන්න ලැබුණේ මෑතදී. සහාය හා උප ප්‍රධාන චරිත වගේ කරලා ප්‍රධාන චරිත නිරූපණය කළ චිත්‍රපට දැන් තිරයට එමින් තිබෙනවා. මේ දිනවල ‘ගෝල්’ චිත්‍රපටය යනවා. ඉදිරියට ඒමට නියමිත “සුවිසි විවරණ” චිත්‍රපටයට ජාත්‍යන්තර සම්මානත් හිමි වුණා. තව චිත්‍රපට 6 - 7ක් ම එන්න තියෙනවා. මේ වයසත් එක්ක අධ්‍යක්ෂවරු දැන් තමයි චිත්‍රපටවලට කතා කරන්නෙ.
• චරිත සමඟ ජීවත් වීමේදි ඔබ ලබා ඇති අත්දැකීම් ගැන යමක් කිව හැකිද?
චරිත එකිනෙකට වෙනස්. වේදිකාවෙත් එහෙමයි. සැබෑ ජීවිතයෙත් එසේමයි. පුද්ගල චරිත ඇසුරු කිරීමේදී අත්දැකීම් රැසක් ලැබෙනවා. ඒ හඳුනාගැනීම වැදගත්. නාට්‍ය අධ්‍යක්ෂවරු ගත්තොත් විවිධයි. විවිධ අවශ්‍යතා, විවිධ මට්ටම්, විවිධ දේශපාලන මතිමතාන්තර. එක් එක් කණ්ඩායම්වල වැඩ කිරීමේදී ඒ ඒ වයස් කාණ්ඩවල පිරිස් සමඟ වැඩ කරද්දී ගරු කළ යුතු අයට ගරු නොකළොත් එතැන ගැටුම් ඇති වෙනවා. ඒ වගේමයි විවිධ ශෛලීන්. කලාව කියන්නෙ ම නව අදහස් ප්‍රකාශ කරන සෞන්දර්යාත්මක මාවතක් බව අපට පිළිගන්න වෙනවා. අපට ප්‍රකාශ කරන්න ඕන දේට ගැළපෙන ශෛලිය අපට හඳුනාගැනීමට සිදුවනවා. මට මතක් වෙනවා මම සයිමන් නවගත්තේගම “සුබ සහ යස” නාට්‍යයේ සිටි කාලය. දවසක් සයිමන් මට කියනවා තමුසේ මේක හරියට කරන්නෙ නෑ. දාලා යනවා කියලා. මට කනගාටුවකුත් ඇතිවුණා විතරක් නෙවෙයි මාව වික්ෂිප්ත වුණා. ඒත් කල්පනාවෙන් තේරුම් ගත්තා. ඊට පස්සෙ නාට්‍යයෙන් අයින් වුණා. සිදුවිය යුත්ත එය බව වැටහුණා. මම සයිමන් ගැන ද්වේෂයක් ඇති කරගත්තේ නෑ. ඒ තේරුම් ගැනීම මට වැදගත් වුණාය කියල හිතනවා.
• අද කලා ක්ෂේත්‍රය දිහාව බලද්දි ඔබට දැනෙන්නෙ?
ඕනෑම රටකට තමන්ගේ රටේ උරුමය සංස්කෘතිය සමඟ ගොඩනැඟුණු ආවේණික කලාවක් තියෙනවා. ජර්මනිය, ඉතාලිය, ප්‍රංශය, බ්‍රිතාන්‍ය, ඇමෙරිකාව, ඉතාලිය ගත්තොත් ඒ ඒ ශෛලීන් ඔවුන්ට ආවේණිකයි. හැබැයි ලංකාවේ මෙහෙම තත්ත්වයක් නෑ. අපේ දේ සොයා යෑම පවා අඩුවෙන් වෙන්නෙ. පිටින් එන දේ හොඳයි කියල බාර ගන්නවා.
මම නම් හිතන්නේ අපි අපේ මුල් සොයා ගත යුතුයි. පසට පොහොර එකතු කළ හැකියි. නවීකරණය වෙන්නත් ඕන. හැබැයි මුල් සිඳගන්නෙ නැතිව. මහාචාර්ය සරච්චන්ද්‍ර වැනි අය යාතු කර්ම, ගැමි නාටක ආදිය හදාරමින් මේ දේ කළා. බීජයක් මහ ගසක් වුණාම එතැන බීජය නෑ. හැබැයි ඒ ගස තවත් බීජ නිපදවනවා. ඒවාත් මහා ගස් වෙනවා. මහා ගස් ලෙස වැඩෙන්න නම් ඒවා හොඳින් ඒ පසට මුල් අල්ලා ගත යුතුයි. නැතිනම් ඉදිරී වැටෙනවා.
නිසඳැස් කවිය සිරි ගුනසිංහ, අමරසේකර වගේ අය හඳුන්වා දීලා විකාශනය වෙද්දි විශේෂයෙන් අමරසේකර වගේ අය නිසා අපේ කවි මඟ ගොඩනැ‍‍ඟෙනවා.
• ප්‍රේක්ෂක ප්‍රතිචාර සිහිපත් කරද්දි...?
විවිධ ප්‍රතිචාර ලැබෙනවා. විවිධ කලා මාධ්‍ය අතරින් වේදිකා නාට්‍ය විශේෂ වෙන්න එක් ප්‍රධාන කාරණයක් තමයි ප්‍රේක්ෂක ප්‍රතිචාර ඍජුව ඒ මොහොතේ ම දැනගන්න ලැබීම. බුද්ධිමත් ප්‍රේක්ෂකාගාරයක් සිටීම නිර්මාණකරුවාටත් බොහොම ප්‍රයෝජනවත්, ප්‍රතිපෝෂණයක් ලැබෙනවා. හැබැයි එන්න එන්නම රසඥතාවයෙන්, දැනුමෙන් පිරිහෙමින් යන ප්‍රේක්ෂකාගාරයක අත්දැකීම අප ලබනවා. ඒක කනගාටුදායක තත්ත්වයක්. අපි දියුණුයි කිව්වට අලුතින් සිතනවා කිව්වට ඒ වගක් පෙනෙන්නේ නෑ.
සරල විනෝදය සොයා යන තත්ත්වයකුත් තියෙනවා. ඒ නැඹුරුව අඩුයි. බරසාර නිර්මාණ අඩුවකුත් තියෙනවා. නිර්මාණකරණයෙදි ප්‍රමිතියක් පවත්වා ගත යුතු බවයි මගේ නම් අදහස. මිනිස්සු ඉල්ලන දේ දිය යුතුය කියන කතාව බොරුවක්. අපි හොඳ දේ ගුණාත්මක දේ දෙනවා නම් මිනිස්සු ගන්නවා.
ප්‍රතිචාර ගැන කියන කොට සමහරවිට අපෙන් යම් ප්‍රමාදයක් අතපසුවක් වුණොත් ප්‍රේක්ෂකයො මුදල් නොදී යන අවස්ථාත් තියෙනවා.
• විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය ජීවිතයෙදි දේශපාලනය ආදරය වගේ අත්දැකීම් නැති ද?
71’ සමයේ සමකාලීනයො ජවිපෙට අනුගතව සිටියා. වැඩි අවධානයක් තිබුණේ ඒ දෙසට. මම සිංහල සංගමයේ සභාපති. අපේ ක්‍රියාකාරකම් එක්ක කමිටුව හිටියෙ ජවිපෙ. ඒ කාලයේ ශිෂ්‍යයන් අතර කොමියුනිස්ට් පක්ෂයට බලයත් නැඹුරුවත් තිබුණු සමාජවාදී අදහස් ඔස්සේ සමානාත්මතාව ඔස්සේ අපත් වැඩිය ආකර්ෂණය වුණේ ඒ දෙසට. සෝවියට් නවකතා එහෙම හුඟක් කියෙව්වා.
ඒ කාලයේ දැන් වගේ නෙවෙයි, උද්ඝෝෂණ, පෙළපාළි අඩුයි. වැදගත් ම කාරණයකට විතරයි ඒවා තිබුණේ.
ආදරය පැත්තෙන් ගත්තොත් ඒ අවදියේ පසුගාමී බවක් තිබුණා. ප්‍රේම කරන්න පටන් ගත්තෙ පේමතෝ ජායතී ශෝකෝ නාට්‍යයේදි.
• ඔබ කලා - නිර්මාණ ක්ෂේත්‍රයන්ට කළ මෙහෙවර, දායකත්වය පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ අගැයීමට ලක්වුණා?
පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය මට සාහිත්‍යසූරී (Dlit) උපාධිය පිරිනැමුවා. මම ශාස්ත්‍රපති උපාධිය (MA) ලැබුවෙ ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයෙන්. දර්ශනශූරී (Phd) උපාධියත් එම විශ්වවිද්‍යාලයෙන් ම ලැබුවා.
මම ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයේත්, සෞන්දර්ය විශ්වවිද්‍යාලයේත් බාහිර කථිකාචාර්යවරයකු ලෙසත් කටයුතු කරනවා.
• පවුලේ තොරතුරු?
මගේ බිරිය තමරා. අපට දුවයි - පුතයි. පුතා බානුක, විවාහකයි ඕස්ට්‍රේලියාවෙ ජීවත් වෙන්නෙ. දුව, උත්පලා බැංකු නිලධාරිනියක්. ලංකාවේ ජීවත් වෙනවා. ඇයත් විවාහකයි. අපට මුනුපුරු මිනිබිරියෝ සිටිනවා.
• මේ දිනවල ඔබ අලුත් නිර්මාණ කාර්යයක නියැළෙනවා නේද?
ඔව්, මගේ අලුත් ම නාට්‍ය “වන ළැහැබ”. ‘රෂොමොන්’ තිර රචනය අනුව ඒකෙ පිටපත ලියැවුණේ. මේක නෘත්‍ය නාට්‍ය කියන වර්ගයට අයිති නාට්‍යක්. සංගීතය හා නර්තනය වැඩිපුර යොදා ගන්නවා. මේ දිනවල මේ නාට්‍යයේ කටයුතුවල යෙදෙනවා. අනෙක් කලා කටයුතුත් කරන අතර. මේකෙ නර්තන නිර්මාණ රවිබන්දු විද්‍යාපතිගෙ. සංගීතය නවරත්න ගමගේ. පද රචනා රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ ගෙ. “වනළැහැබ” නොවැම්බර් මාසයේදී විතර වේදිකාවට ගෙන එන්න හැකිවේවි කියල බලාපොරොත්තු වෙනවා.
සේයාරුව - සුදම් ගුණසිංහ
