ඕනෑම පවුලක දෙමහල්ලන් හෝ පවුලේ සමාජිකයන් අතර විවිධ හිත් අමනාපකම් ඇති වීම සමාන්‍ය සිද්ධියකි. ඒ සඳහා එකී පාර්ශ්වකරුවන් උගත් - නූගත්කම් හෝ වත් පොහොසත්කම් කිසිවක් අදාළ නොවේ.කෙසේ වෙතත් එවැනි හිත් අමනාපකම් බල පවත්වන්නේ ඉතා සුළු කාලයකට පමණී.
එසේ වන්නේ පවුල් අතර ඇතිවන එවැනි අභ්‍යන්තර ප්‍රශ්න පිටස්තරයන් දැන ගැනීම ගැන එම පාර්ශ්වකරුවන්ම දැඩි අකමැත්තක් දක්වන බැවිනි. එවැනි බොහෝ අවස්ථාවලදී එම පාර්ශ්වකරුවන් වැඩි දෙනෙකු හුරුපුරුදු වී සිටින්නේ තම තමන් අතර පවතින හිත් අමනාපකම් හෝ නොහොද නෝක්කාඩුවක් සාමකාමීව විසදා ගැනීමය.
මෙරට සුද්දන්ගෙන් නිදහස ලැබුණු දා සිට අද වන තුරු පත්වූ හැම ආණ්ඩුවකම පාහේ නොයෙකුත් අභ්‍යන්තර හැලහැප්පීම් හට ගැනුණේය. එවැනි අභ්‍යන්තර අර්බුද සාමකාමීව විසදා ගැනීමට නොහැකි වූ බොහෝ අවස්ථාවලදී සිදුවූයේ ප්‍රශ්නයට මැදි වූ ඇතැම් පුද්ගලයන් ආණ්ඩුවෙන් හැළී යාමය.
මෙරට 1947 වර්ෂයේ පැවති මහ මැතිවරණයෙන් පත්වූ ඩී. එස්. සේනානායක ආණ්ඩුවෙන් එස්. ඩබ්ලිව්. ආර්. ඩී. බණ්ඩාරනායක ඇතුළු කීප දෙනෙකුම කැඩී යාමට මුළු වූයේද එලෙස ඇතිවූ අභ්‍යන්තර මත ගැටුමකි.
එහි ඊළඟ ප්‍රතිඵලය වූයේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයෙන් වෙන්වී ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය නමින් වෙනත් දේශපාලන පක්ෂයක් පිහිටුවා ගත් බණ්ඩාරනායක තවත් වසර කීපයක් ඇතුළත 1956 දී මහ මැතිවරණයෙන් මෙරට ආණ්ඩු බලය ලබා ගැනීමයි. ඇතැම් විට බණ්ඩාරනායකයන් එලෙස එක්සත් ජාතික පක්ෂ ආණ්ඩුවෙන් වෙන්වී නොගියා නම් 1956 මහ මැතිවරණයෙන් තුන්වැනි වරටත් ආණ්ඩු බලය රැක ගැනීමට එක්සත් ජාතික පක්ෂයට ඕනෑ තරම් ඉඩ තිබුණේය.
මේ අතර 1956 දී බලයට පත්වූ මහජන එක්සත් පෙරමුණු ආණ්ඩුවටද එවැනි අභ්‍යන්තර ගැටුම්වලින් බේරී සිටීමට නොහැකි විය.
එසේ වූයේ එම ආණ්ඩුවේ ප්‍රබල ඇමතිවරුන් දෙදෙනකු වූ පිලිප් ගුණවර්ධන සහ පී. එච්. විලියම් සිල්වා යන අය විසින් ක්‍රියාත්මක කරගෙන ගිය සමාජවාදී වැඩ පිළිවෙළ නොරිස්සූ ආණ්ඩුවේ දක්ෂිණාංෂික ඇමතිවරුන් අගමැති බණ්ඩාරනායකට නොයෙකුත් අන්දමින් බලපෑම් කොට එම දෙපළ කැබිනට් මණ්ඩලයෙන් නෙරපා දැමූ බැවිනි.
ඒ අනුව සිදුවූයේ ආණ්ඩුව තුළ දක්ෂිණාංශය බලවත් වී අගමැති බණ්ඩාරනායක පවා පක්ෂයේම සාමාජිකයන් අතින් බිහිසුණු මරණයකට ලක්වීමයි.
ඉහතින් දක්වන ලද්දේ මෙරට නිදහස ලැබීමෙන් පසුව තේරීපත් වූ විවිධ ආණ්ඩු තුළ ඇතිවූ මත ගැටුම් සහ හැලහැප්පීම් නිසා එම ආණ්ඩුවලට මුහුණ පෑමට සිදුවූ කනගාටුදායක සිදුවීම් කීපයකි.
ඉන් පසුව 1970 වසරේ පැවති මහ මැතිවරණයෙන් ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය ලංකා සම සමාජ සහ කොමියුනිස්ට් යන දේශපාලන පක්ෂ තුනකින් සුසැඳි සමගි පෙරමුණ 2/3 ක ජයක් ලබා නව ආණ්ඩුවක් පිහිටුවනු ලැබුව ද එම පක්ෂය 1977 දී පැවති මහ මැතිවරණයෙන් අන්ත පරාජයක් ලැබීම ය. එවර ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයට හිමිවූ මන්ත්‍රීධූර සංඛ්‍යාව 08කි. ඒ වන විට ආණ්ඩුවෙන් කැඩී ගොස් සිටි ලංකා සම සමාජ පක්ෂයට සහ කොමියුනිස්ට් පක්ෂයට එකදු මන්ත්‍රී ආසනයක්වත් නොලැබීම විශේෂ සිද්ධියකි.
එම පක්ෂ තුනම එවැනි අන්ත පරාජයක් ලැබීමට හේතුවූයේ ආණ්ඩුව අභ්‍යන්තරයේ හටගත් මත ගැටුම් සහ අර්බුද සාමකාමීව විසදා නොගෙන ඒ සම්බන්ධයෙන් දැඩි පිළිවෙතක් අනුගමනය කිරීම නිසා බව රටම පිළිගත් කරුණක් විය.
කෙසේ වෙතත් 1977 දී ආසන 140 ක් ලබා 5/6 ක ආණ්ඩුවක් පිහිටුවන ලදී. ජේ. ආර්. ජයවර්ධන ජනාධිපතිවරයාගේ දෙවෙනි නිල කාලය 1988 වනතුරුම බරපතළ අභ්‍යන්තර අර්බුදයකට මුහුණ පෑමට එතුමාට සිදු නොවීය.
එම කාලය තුළ සිදු වූයේ ආණ්ඩුවේ මැති ඇමතිවරුන් කීප දෙනකු තම තනතුරු අතහැර විපක්ෂයට යෑම පමණී.
එසේ වුවද 1988 න් පසු බලයට පත්වූ ප්‍රේමදාස ආණ්ඩුව මුහුණ පෑ බරපතළම අර්බුදය වූයේ 1991 දී ලලිත් - ගාමිණි දෙපළ ඇතුළු පිරිසක් විසින් ජනාධිපතිවරයාට එරෙහිව ඉදිරිපත්කළ දෝෂාභියෝගයයි. එහි ඊළඟ ප්‍රතිඵලය වූයේ එතෙක් ආණ්ඩුව සමඟ රැඳී සිටි ලලිත්-ගාමිණි ඇතුළු මැති ඇමතිවරුන් දස දෙනෙක්ගේ මන්ත්‍රී ධූර අහිමිවී යෑමය.
ඔවුන් එලෙස මන්ත්‍රී ධුරවලින් ඉවත් කිරීම නිසා ආණ්ඩුවේ ශක්තිය දුර්වල නොවීම වෙනම කතාවකි.එහෙත් එතෙක් ආණ්ඩුව සමඟ රැඳී සිටීම ලලිත්, ගාමිණී සහ ප්‍රේමචන්ද්‍ර වැනි දක්ෂයන්ගේ සහය ආණ්ඩුවට අහිමිවී යාම පිරිමැසිය නොහැකි පාඩුවක් විය.
වසර 2000 දී බලයට පත් වූ චන්ද්‍රිකා ආණ්ඩුවට ද මේ වැනි අර්බුදයකට මුහුණ පෑමට සිදුවී තිබුණේය. එසේ වූවත් තවමත් අනාවරණය නොවූ හේතුවක් මුල් කරගෙන වසර 2001 දී එම ආණ්ඩුවේ ප්‍රබලයන් ලෙස සැලකූ මහාචාර්ය ජී. එල්. එස්. බී. දිසානායක, මහින්ද විජේසේකර සහ බන්දුල ගුණවර්ධන ඇතුළු කීප දෙනෙකු විපක්ෂයට ගොස් අසුන් ගැනීමයි. අන්තිමේදී එම ප්‍රශ්නය කොපමණ දුරදිග ගියාදැයි කිවහොත් තම පක්ෂයේ ආණ්ඩුව තමන් විසින්ම විසුරුවා හැරීමට චන්ද්‍රිකා ජනාධිපතිනියට සිදුවී තිබුණාය.
2015 වසරේ එක්තරා රාත්‍රියක පැවති සාදයකදී තම රාජ්‍ය නායකයා සමඟ එකට හිඳ බිත්තර ආප්ප කෑ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ මහලේකම්වරයාට පසුව දා සවස් ජාමය වන විට ලොක්කාට එරෙහිව ජනාධිපතිවරණයට තරග කිරීමට සිදුවී තිබුණේ ද පකෂය තුළ පැවති සීතල යුද්ධයක ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් අන්තිමේදී 2015 පැවති ජනාධිපතිවරණයෙන් ජයගත් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා ජය ගත්තේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ද උදවු උපකාර ඇතිවය.
එලෙස පිහිටුවා ගැනුණු යහපාලන ආණ්ඩුවේ අගමැතිවරයාගේ කන්කෙටියේන් අල්ලා පැත්තකට කර තම හිටපු ප්‍රධානියා අග්‍රාමාත්‍ය ධුරයට පත් කිරිමට ජනාධිපතිවරයා පියවර ගෙන තිබුණේද දෙපාර්ශ්වය අතර පැවති සමගිය පළුදු වීමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙසය.
මේ අතර ආණ්ඩුවේ ඇතැම් ඇමතිවරුන් සතු බලතල පිළිබඳව ඇතැමුන් අතර බරපතළ ගණයේ මැසිවිල්ලක් පවතී. ඒ රාජ්‍ය ඇමතිවරුන් හා කැබිනට් ඇමතිවරුන් අතර ඇතිවි ඇති ගැටලු හා බලතල පිළිබඳ කලකිරීම් නිසාය. එවැනි අභ්‍යන්තර ආරවුල් වහා සංසිදුවා ගත යුතුව ඇත.
