වරම

තනු­වට අනුව ඇය
සිඟිති පා තබ තබා
ගාය­නය කර­න­යුරු
බලා සිටි­යෙමි
නොමඳ ඇල්මෙන්

ගාය­නය මන­හ­රය
සිඟිති පා පැහැ­බ­රය
එහෙත් මම කවරෙක්මි ද?
චීව­ර­ධා­රි­යෙක් නොවන්නෙම් ද
ධර්මය උග­න්වන
වැඳුම් පිදුම් නිති ලබන
කෙන­කුන් නොව­න්නෙම් ද
ගුරු සිසුන් දෙපි­රි­ස­ගෙන්
ඇය පාසලේ තුරුණු
සංගීත ගුරු­ව­රිය නොවන්නී ද?

“අස්වා­මික ද? සස්වා­මික ද?”
‍ෙනා ඇසු­වෙමි කිසිදා
ඒ පැනය අකැ­පය!
දැසු­මත් බිය­ක­රුය!

දැන­ග­තිමි ඇය,
අස්වා­මික වග තවම
කල්පනා ලෝකය මගේ
නිහ­ඬය, නිස­ස­ලය
උපැ­විදි වන තුරු දිනෙක
කිසිදු පැන නොන­ඟමි
නතර විය, ගීතය
ඇද වැටිණ, බඹ­ත­ල­යෙන